Ιδρύθηκαν τον Αύγουστο του ‘99 στην Αλεξανδρούπολη. Με μουσικά ερεθίσματα θρυλικά ονόματα της παγκόσμιας σκηνής, οι INK πρωτοπορούν στην εγχώρια μουσική σκηνή. Είναι ένα συγκρότημα που «μεγάλωσε μουσικά» στη δεκαετία του ’90 απορροφώντας όλα τα θετικά της και που τα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Ήχος Grunge, Alternative Metal με δόσεις ψυχεδέλειας όπως υποστηρίζουν και οι ίδιοι.
Μιλήσαμε λοιπόν με τον Χρήστο Τσάνταλη από το συγκρότημά τους (φωνητικά-στίχοι), σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Πείτε μας λίγα λόγια για τους Ink, παράξενο όνομα αλήθεια, πως σας ήρθε σαν ιδέα;
Η αλήθεια είναι πως είχαν περάσει πολλά από το μυαλό μας καταλήξαμε όμως μετά από μια πολύωρη κουβέντα στο ΙΝΚ, scripta manent τα γραπτά μένουν, οι ΙΝΚ είναι το όχημα για να περάσουμε τις ιδέες και την φιλοσοφία το αποτύπωμά μας σε αυτή τη ζωή. Δημογραφικά τώρα οι ΙΝΚ κατάγονται από την Αλεξανδρούπολη, έχουν κυκλοφορήσει δύο δίσκους και ένα demo, αρκετά singles και σήμερα αποτελούνται από τους Χρήστο Τσάνταλη – φωνές, στίχο, Αποστολόπουλο Κώστα – κιθάρες, Τσάνταλη Σταύρο – τύμπανα, Κετσέρη Κώστα – μπάσο.
«Το μεγάλο ταλέντο πάει αγκαλιά με την αυτοκαταστροφή και την κατάθλιψη»
Οι μουσικοί ήρωες και επιρροές σας;
Μιλώντας προσωπικά σίγουρα οι Doors, Alice In Chains, Soundgarden, Tool, The Cult, Tea Party, Faith No More, Μοnster Magnet, Kyuss. Παιδικοί μου ήρωες οι Layne Staley, Eddie Vedder, Ian Astbury, Mike Patton, Jim Morrison, Dave Wyndorf, Mark Lanegan, Jeff Martin, Scott Weiland και φυσικά ο τεράστιος Chris Cornell. O χαμός του μας έχει επηρεάσει πολύ, σύντομα θα ακούσετε ένα tribute της μπάντας στον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη, αντιλαμβάνεται κανείς πως όσο περνάνε τα χρόνια και μοιράζεσαι τόσες στιγμές με αυτούς τους ανθρώπους είναι σα να έχουν μπει στην οικογένεια σου. Αυτό ένιωσα και με τον Cornell και με τον Weiland που έφυγε πέρσι, ήταν σα να χάνεις πατριαρχικές φιγούρες, μεγάλους αδερφούς και φίλους που γνωρίζανε τα πιο βαθιά σου μυστικά. Kάποιον που ένιωθες πως σε καταλάβαινε…Ευτυχώς η παρακαταθήκη πίσω τους είναι τεράστια και θα ζουν για πάντα μέσα από τις υπέροχες μουσικές τους. Επίσης συνειδητοποιείς πως αυτοί οι ήρωες είναι άνθρωποι με ευαισθησίες όπως όλοι μας, απλά στα επίπεδα που φτάνουν αντιμετωπίζουν δυστυχώς τη ματαιότητα πολύ πιο έντονα από κάποιον που δεν έχει τη δική τους διασημότητα και τη δική τους πορεία. Έχουν κάνει τα πάντα, ζουν το όνειρό πολλών άλλων και δυστυχώς δε γεμίζουν με τίποτα το κενό είναι εκεί… Παρατηρώ πως το μεγάλο ταλέντο πάει αγκαλιά με την αυτοκαταστροφή και την κατάθλιψη, ναρκωτικά και ευαισθησία δεν είναι ο καλύτερος συνδυασμός και οι μουσικοί είναι συνήθως πολύ ευαίσθητα άτομα. Η εικόνα που δημιουργούν τα media και οι εταιρείες για να πουλήσουν είναι τελείως διαφορετική, κανείς δεν είναι υπεράνθρωπος, όλοι έχουν τελικά τις ίδιες ανάγκες αλλά διαφορετικές αναζητήσεις. Ποτέ δεν περίμενα πως ο Cornell θα αυτοκτονούσε στα 52, έβγαζε πάντα μια ισορροπία άσχετα αν γνωρίζαμε πως πάλευε με την κατάθλιψη πολλά χρόνια. Έδωσε όσα μπορούσε, πάλεψε γενναία αλλά δε τα κατάφερε, ακούγοντας πρόσφατα μια συνέντευξή του η ιστορία μοιάζει πάντα ίδια, δεν είχε καμιά απολύτως σχέση και επικοινωνία με τον πατέρα του από μικρός… η μοναξιά αυτή τον έκανε να δημιουργήσει αριστουργήματα και στο τέλος τον κατάπιε.
Ήχος που φέρνει στο μυαλό μας Grunge των 90’ς …Πού τελικά ορίζετε την μουσική σας ταυτότητα;
Alternative metal με πολλές δόσεις ψυχεδέλειας. Τα 90’s είναι και η εποχή που μεγαλώσαμε επομένως η γενικότερη μουσική έκρηξη που έλαβε χώρα στη συγκεκριμένη δεκαετία δε θα μπορούσε να μας αφήσει ανεπηρέαστους. Στον όρο grunge βάζω περισσότερο από δίπλα μπάντες όπως οι Nirvana, εμείς παίζουμε αρκετά διαφορετικά.
Φαντάζομαι τα πολύ καλά λόγια του Craig Walker του Τάκη Δαμάσχη και όλων αυτών που σας επευφημούν για την αγνή και παθιασμένη μουσική σας. Είναι άγχος για την συνέχεια ή ενέργεια για περισσότερα πράγματα;
Δεν υπάρχει κανένα άγχος, ενέργεια σίγουρα αν και τα βήματα που γίνονται είναι πλέον πιο σταθερά και πιο προσεκτικά. Το να παίρνεις καλές δηλώσεις από φτασμένους ανθρώπους του χώρου μόνο χαρά και κουράγιο μπορεί να σου δώσει.
Η εμπειρία σας από την support live εμφάνιση με τους Faith no more, Puressense, Fun loving criminals, Jeff Martin και τον Craig Walker που συμμετέχει σε ένα τραγούδι Sirens ή το Ophelia με τον Johnny Bacolas (ex- Alice in Chains) .
Συμπυκνωμένη γνώση θα έλεγα, και εκπλήρωση παιδικών ονείρων, o Craig Walker συμμετέχει σε δύο τραγούδια το άλλο είναι το Little Story και αυτό βρίσκεται επίσης στο Loom, ο Bacolas πλέον είναι δικός μας άνθρωπος και θα συνεργαστούμε στο μέλλον και πάλι. Έχουμε περάσει πολύ ωραίες στιγμές με όλους και πρόκειται για εξαιρετικά άτομα.
Πόσο δύσκολο είναι Ελληνικά συγκροτήματα να βρουν τον δρόμο της αναγνώρισης στην Ευρώπη και πόσο ρόλο παίζει να έχει υπογράψει ένα μεγάλο όνομα την παραγωγή σας;
Πίσω από την παραγωγή πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει και μια καλή εταιρεία που θα επενδύσει πάνω στην μπάντα, δυστυχώς αυτές δεν είναι και πάρα πολλές, ο indie δρόμος έχει ταβάνι και θέλει πολλές θυσίες. Όλοι κάνουμε διαφορετικές δουλειές για τον βιοπορισμό μας και για να μπορέσουμε να κρατήσουμε την καλλιτεχνία στη μπάντα. Με την κατάρρευση της δισκογραφίας η αναγνώριση και η επιβίωση μέσω της μουσικής έγινε ακόμα δυσκολότερη, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να δημιουργούμε όλα όσα θέλουμε. Η αναγνώριση πέρα από ταλέντο θέλει και αρκετά μεγάλα media όπως και συμμετοχές σε μεγάλα festival, πράγμα που προϋποθέτει κάποιο budget.
Η σχέση σας με τα ηλεκτρονικά media και τις μουσικές πλατφόρμες (Jumping Fish.κτλ ) ;
Νομίζω όπως και η σχέση όλων των συγκροτημάτων υπάρχει παρουσία στα περισσότερα sites γεγονός που θεωρούμε καλό.
Σχέδια μετά το «Loom» που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2016;
Ήδη έχουμε τα τραγούδια του τρίτου δίσκου τα οποία και προβάρουμε, προς το παρόν συναυλίες και ίσως κάποια video ακόμα.
Υπάρχουν Έλληνες καλλιτέχνες που θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Είμαστε πάντα ανοιχτοί σε συνεργασίες, δεν έχουμε κάτι στο πρόγραμμα για την ώρα.
Ποια ζωντανή εμφάνιση σας έχει μείνει στο μυαλό και γιατί;
Πολλές δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποια, αλλά ως προς τη μαγεία της στιγμής οι συναυλίες μας με τον Jeff Martin με τον οποίο περάσαμε αρκετό καιρό μαζί και σίγουρα η συμμετοχή μας σε festival που έπαιζαν και οι Faith No More. Από εκεί και πέρα έχω να θυμάμαι πολύ ωραία βράδια με τους Nightstalker τους οποίους εκτιμούμε πολύ.
Ποια συγκροτήματα από το εξωτερικό θα ήταν για εσάς όνειρο ζωής να συνεργαστείτε;
Πολλά, σίγουρα όλα τα αγαπημένα που ανέφερα πιο πάνω, θα θέλαμε να παίξουμε με όσον το δυνατόν περισσότερες μπάντες από αυτές που ακούμε εδώ και χρόνια
Θα θέλαμε ένα μήνυμα για τους Έλληνες fan σας αλλά και για τους ακροατές του Music Borders Radio που σας ακούν πρώτη φορά!
Στις εποχές που ζούμε η μουσική και οι τέχνες είναι τα τελευταία προπύργια αλήθειας και γνησιότητας, να στηρίζουν όσο μπορούν να ακούνε μουσική σα να μην υπάρχει αύριο.. Να είναι όλοι καλά είναι πολύ σημαντικό, να είστε όλοι καλά…
https://www.youtube.com/watch?v=YBc7aPz87Uw
Facebook Page : https://www.facebook.com/INKbandgr/?fref=ts
Bandcamp : https://inkmusic5.bandcamp.com/album/loom
Επιμέλεια συνέντευξης: Danny Abas, Peppy Panou, Stelios Kamoutsis
Music beyond Borders !
