Το μέλλον – παρελθόν (Future Past) φαίνεται λαμπρό.
Οι όχι και τόσο «Νέοι» Ρομαντικοί, Duran Duran είναι σε εορταστική διάθεση με πολλά ακόμα κότσια. Οι πρόσφατες παραστάσεις που ήταν sold out στο Austin City Limits, το Isle of Wight Festival και η επιστροφή τους στο Bermingham απέδειξαν ότι τα αγόρια των Duran Duran δεν πρόκειται να φύγουν ήσυχα από τη μουσική σκηνή.
Όχι μόνο κατάφεραν να ευχαριστήσουν το κοινό τους που τους λατρεύει, αλλά κατάφεραν επίσης να προσελκύσουν μια γεμάτη αστέρια σύνθεση συνεργατών στο 15ο στούντιο άλμπουμ τους, Future Past .
Ο Graham Coxon των Blur προσθέτει μια δική του ανατροπή σε έξι τραγούδια από τα 12 και ο θρύλος Giorgio Moroder κουνάει το ποπ ραβδί του επίσης.
Δεν είναι άγνωστος στους Duran ο Mark Ronson, ο οποίος είχε μεγάλη επιρροή στο συγκρότημα την τελευταία δεκαετία. Συν-γράφει και παίζει στο γεμάτο ψυχή «Wing».
Οι θαυμαστές έχουν ήδη εκτεθεί σε μια χούφτα από τα νέα τραγούδια και αυτή την εβδομάδα τα άκουσαν όλα με την κυκλοφορία του δίσκου.
Στο τραγούδι ‘Give It All Up’ συμμετέχει η Σουηδή πριγκίπισσα της electro-pop Tove Lo.
Έχει έναν λεπτεπίλεπτα μελαγχολικό στίχο με ένα ουρλιαχτό ρεφρέν αλα Le Bon, πασπαλισμένο με γούστο και με μια κουταλιά συνθεσάιζερ «Rio». Τον Μάιο, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το βασικό σινγκλ «Invisible». Ηχητικά, είναι ξεκάθαρα Duran Duran όμως με τις κιθάρες κάτω από το ραντάρ του Coxon να οριστικοποιεί το κομμάτι. Το “All of You” είναι ένα synth-pop funk fest.
Το “Anniversary” είναι τολμηρό και τολμηρό στο καλούπι του “The Wild Boys” και του “Girls on Film”, που συνδυάζονται έξοχα. Το τραγούδι ανατρέχει σε μια πορεία 40 ετών που το συγκρότημα βρίσκεται από το 1981. Είναι χαρούμενο και απόλυτα θριαμβευτικό. Τα φωνητικά του Le Bon εκτείνονται στα άκρα με τον Rhodes & τον Taylor να συσσωρεύονται στο groove. Μπορείτε ακόμη και να ακούσετε κομμάτια του “Save a Prayer” & “Tiger Tiger” στο outro και στην εισαγωγή.
Το ανερχόμενο ομότιτλο κομμάτι είναι συναρπαστικό και με άφθονη προοπτική, όπως επιβεβαιώνει ο Le Bon στον στίχο – «Δεν μπορούσα να το γνωρίζω τότε, αλλά τώρα το βλέπω καθαρά». Το “Beautiful Lies” και το “Tonight United”, παρά τη ντίσκο-ποπ λάμψη τους από τον Moroder, είναι από τα πιο αδύναμα τραγούδια του LP. Ήταν συναρπαστικό να ακούς για τον Moroder (ένα από τα είδωλα των Duran) να συμμετέχει στο Future Past , αλλά αυτά τα κομμάτια κατά κάποιο τρόπο φαίνονται σαν μια ευκαιρία που χάθηκε.
Αυτά τα εμβληματικά τραγούδια του Duran όλα αυτά τα χρόνια, όπως το “The Chauffeur”, το “Ordinary World” και το λατρευτικό “Secret Oktober” κατάφερναν πάντα να διασχίζουν τη γραμμή μεταξύ σκότους και φωτός. Το «Wing» βρίσκεται σε αυτή την παρένθεση – μια βασανισμένη, μυστηριώδης και πολυεπίπεδη, μπαλάντα. Οι στίχοι του Le Bon είναι ειλικρινείς και αυστηροί .
Το “Nothing Less” είναι θολό και βρώμικο με ένα σόλο κιθάρας που μαγειρεύει μια καταιγίδα post-punk με το σπλαχνικό γράψιμο του Le Bon – “Wading in the deep end, πνιγμένο στη μονοχρωμία”. Το “Hammerhead” με την Ivorian Doll μοιάζει με γέμιση. Το “More Joy” έχει μερικές υπέροχες στιγμές από το τμήμα ρυθμού του Taylor, μόνο που σβήστηκε από ένα ενοχλητικά φωνακλάδικο ρεφρέν από το ιαπωνικό κουαρτέτο, Chai.
Το “Falling” με τον πιανίστα του Bowie, Mike Garson έχει φανταστικά διαπιστευτήρια στα χαρτιά, αλλά το τελικό προϊόν αποτυγχάνει να δώσει ένα τελευταίο, τελικό χτύπημα νοκ-άουτ, αν και με μια συγκλονιστική πινελιά από synths “Planet Earth” για να ξεθωριάζει το LP.
Συνολικά, αυτό είναι ένα αριστοκρατικό και γεμάτο άλμπουμ που δίνει σεβασμό στο παρελθόν τους, με αρκετή ποιότητα και τέχνη που δείχνει ένα σχετικό και διαρκές μέλλον για τους Duran Duran.
Danny Avas
