Έχετε ακούσει ποτέ δίσκο της Tori Amos; Αν ναι, τότε ξέρετε ακριβώς τι να περιμένετε από Ocean to Ocean . Η Amos είχε ένα αρκετά σταθερό ιστορικό κυκλοφορίας νέων άλμπουμ κάθε δύο με τρία χρόνια από το εκπληκτικό ντεμπούτο της Little Earthquakes το 1992, έτσι, για τους θαυμαστές, υπήρχε λίγη αδημονία για αυτό, με το προηγούμενο άλμπουμ της, Native Invader , που κυκλοφόρησε πριν από τέσσερα χρόνια. Ocean to Ocean λοιπόν αξίζει η αναμονή; Ναι σίγουρα.
Μια σημαντική λεπτομέρεια για τους καταξιωμένους καλλιτέχνες είναι ότι μπορούν να βρουν ένα μοτίβο που τους ταιριάζει και μετά να περνούν κάθε άλμπουμ χωρίς να χρειάζεται να προσφέρουν περισσότερα. Μπορεί να φαίνεται ότι ο Amos έχει βρει τον τρόπο σε κάτι τέτοιο, αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά.
Για τους περισσότερους καλλιτέχνες, υπάρχει ένα κυνικό και επιπόλαιο πλεονέκτημα να πηγαίνουν απλά σε ένα στούντιο και να βγάζουν ένα άλμπουμ μουσικής που ακούγεται παράγωγο των τελευταίων τεσσάρων τους. Με την Amos, υπάρχει μια αληθινή ειλικρίνεια στη μουσική της και ως άτομο, όπου νιώθει ότι προσπαθεί πραγματικά να εκφραστεί στο κοινό της και να του δώσει ένα μήνυμα που θα εμπνεύσει ελπίδα και θα τους κάνει καλύτερους ανθρώπους. Εξάλλου, δεν είναι ότι μπορείς να κατηγορήσεις την Tori Amos ότι είναι συμβατική. Το “συμβατικό” στην Amos θα θεωρηθεί “πειραματικό” για πολλούς άλλους.
Το Ocean to Ocean δεν είναι ένα κυνικό και επιπόλαιο άλμπουμ: είναι γεμάτο συναισθήματα που είναι επίπονο και ειλικρινές, είναι αποτελεσματικό και λειτουργεί. Ωστόσο, ας υποθέσουμε ότι έχετε ακούσει ποτέ κάποιο από τα προηγούμενα άλμπουμ της. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα εκπλαγείτε από αυτό που προσφέρει αυτό: ένα πειραματικό, γήινο, λαϊκό άλμπουμ Americana, σκοτεινό και γλυκό, επιρρεπές στη μπαλάντα,συνοδευόμενο από πραγματικά σοβαρούς στίχους με φεμινιστικά θέματα και υπαινιγμούς στην πνευματικότητα. Είναι μια φόρμουλα που κερδίζει – αλλά σίγουρα την έχετε ξανακούσει.
Τραγούδια όπως τα “Addition of Light Divides”, “Swim to New York State”, “Flowers Burn to Gold”, “29 Years”, “How Glass is Made” και “Birthday Baby” είναι απλά όμορφα. Το «Birthday Baby» έχει μια κινηματογραφική ποιότητα, σχεδόν σαν να είναι η ακρόαση της Amos για να κάνει το θεματικό τραγούδι για την επόμενη ταινία του Bond, αλλά είναι επίσης πολύ καταστροφικό και σπαρακτικό. Τραγούδια όπως το “Spies” και το “Speaking with Trees” καταφέρνουν να ρέουν πραγματικά στο αίμα και να σηκώνουν τα μαλλιά στο πίσω μέρος του λαιμού, όπως κάνει συχνά η Amos με τις μελωδίες της. Το “Metal Water Wood” είναι ίσως το πιο μουσικά διερευνητικό κομμάτι του άλμπουμ, με πολύ γυάλινο πιάνο και κιθάρα και μουσικότητα που αισθάνεται ότι το τραγούδι θα μπορούσε να πέσει και να σπάσει σε ένα εκατομμύριο κομμάτια αν δεν είστε προσεκτικοί γύρω του ή αν κάνετε πολύ δυνατό θόρυβο.
Το ομώνυμο κομμάτι «Ocean to Ocean» φέρει ένα πολύ αντικαπιταλιστικό μήνυμα. Ο Amos δήλωσε εύστοχα ότι η απεριόριστη εξόρυξη περιορισμένων πόρων σκοτώνει τον πλανήτη και τους υπεύθυνους δεν τους νοιάζει όσο βγάζουν χρήματα. Και πάλι, παρόλο που ακούγεται οικείο, κάθε κομμάτι είναι πολύ, πολύ καλό με τον δικό του τρόπο
Το Ocean to Ocean δεν ταρακουνά πολύ τα πράγματα ή δεν σπάει κανένα καλούπι, αλλά μάλλον ποτέ δεν ήταν αυτή η πρόθεσή του. Οι θαυμαστές της Amos θα το λατρέψουν σχεδόν σίγουρα και θα χαρούν που επέστρεψε. Πιθανότατα θα εκτιμηθεί από ξένους προς τον ήχο της Tori Amos που θα έχουν την ευκαιρία να το ακούσουν. Δεν είναι τόσο επαναστατικό ή συναρπαστικό ή με τις στιγμές δέους άλμπουμ όπως το Little Earthquakes , το Under the Pink ή το Boys for Pele , ούτε έχει τα εντυπωσιακά ξεχωριστά κομμάτια για επιτυχημένα σινγκλ.
Ωστόσο, είναι ένα ακόμα πολύ καλό άλμπουμ της Tori Amos.
