Οι Cult ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ στις 7 Οκτωβρίου, “Under The Midnight Sun”, σε παραγωγή του Tom Dalgety (Pixies, Ghost, Royal Blood) και θα κυκλοφορήσει μέσω της Black Hill Records.
Σήμερα, το διάσημο συγκρότημα μοιράζεται την πρώτη γεύση του 11ου στούντιο άλμπουμ τους μέσω του “Give Me Mercy”. Το σινγκλ καθιστά σαφές ότι τα συνιδρυτικά μέλη των The Cult, Ian Astbury και Billy Duffy, έχουν περάσει έξι χρόνια από το τελευταίο τους LP προωθώντας περαιτέρω την εσωτερική τους δύναμη.
Πλαισιωμένος από το δυναμικό riff της κιθάρας του Duffy, ο Astbury φτάνει σε νέα ύψη έντονης φόρτισης.
«Ήμουν απόλυτα ερωτευμένος με αυτό το μουσικό κομμάτι που είχε γράψει ο Μπίλι και ταίριαζε απόλυτα με αυτές τις σκέψεις που είχα σχετικά με την ανάγκη της κουλτούρας μας να ξεπεράσει τις παραδοχές της δυαδικότητας. Χρειαζόμαστε νέα γλώσσα γιατί οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν πού πάμε». Ο Duffy λέει: «Το ‘Give Me Mercy’ έχει όλα τα χαρακτηριστικά του νέου κλασικού Cult στα αυτιά μου… φρέσκο αλλά οικείο».
Δείτε το video εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=d_4DJGSbwcU
Όταν ο ήλιος δεν έφευγε από τον ουρανό ένα απόγευμα στη Φινλανδία, ο Ian Astbury το έλαβε υπόψη. Περπατώντας στους χώρους του φεστιβάλ Provinssirock, ο Astbury βρέθηκε να απολαμβάνει τη σουρεαλιστική, σχεδόν απόκρυφη στιγμή που έρχεται με τον «μεσονύκτιο ήλιο», το καλοκαιρινό τμήμα όπου ο ήλιος δεν δύει βόρεια του Αρκτικού Κύκλου. «Είναι τρεις το πρωί, ο ήλιος ανατέλλει, και υπάρχουν όλοι αυτοί οι όμορφοι άνθρωποι σε αυτή τη στιγμή του αλκυονισμού», θυμάται ο Άστμπερι. «Οι άνθρωποι ξαπλώνουν στο γρασίδι, ξεχωρίζουν, πίνουν, καπνίζουν. Υπήρχαν σειρές με λουλούδια στο μπροστινό μέρος της σκηνής από τις παραστάσεις νωρίτερα εκείνο το βράδυ. Ήταν μια απίστευτη στιγμή». Κατά την ανασκόπηση των αρχειακών πλάνων της παράστασης, ο Άστμπερι βρήκε νέο μυστικισμό εκείνη τη στιγμή και τον εμπότισε στο επερχόμενο «Under The Midnight Sun».
Μέχρι το 2020, οι The Cult ήταν σε έναν κυλιόμενο κύκλο επανα-κυκλοφορίων παλιότερων άλμπουμ, περιοδειών και ηχογραφήσεων καθώς ο κόσμος έκλεισε και όλοι αναγκάστηκαν να επαναπροσδιορίσουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζαν τη ζωή και την εργασία. «Όταν ο κόσμος σταμάτησε, είχα αυτή τη στιγμή να γράψω σε πραγματικό χρόνο», λέει ο Astbury. Όταν άρθηκε το lockdown και η ομάδα μπορούσε να συναντηθεί για να ηχογραφήσει, συνεργάστηκαν με τον Dalgety. «Με ανάγκασε αυτό το όραμα, αυτή η ανωμαλία, αυτή η ανάμνηση, να βρίσκομαι κάτω από τον ήλιο του μεσονυκτίου. Ο Tom μας βοήθησε να φέρουμε ένα νέο μουσικό σχήμα και συχνότητα στη διαδικασία μας».
Στιχουργικά, το “Under The Midnight Sun” ενισχύει αυτή τη νέα μουσική επιδεξιότητα βασιζόμενος στο ειδυλλιακό και σουρεαλιστικό όραμα του τίτλου του. Καθ’ όλη τη διάρκεια, ο Astbury αντλεί επιρροές από τον Brian Jones, τον Brion Gysin, τον William Burroughs, τον Βουδισμό, τους Beats και την Age of Aquarius, όλα σκιασμένα με την παρατεταμένη απειλή του παρόντος και τη διαχρονική Cult χρωματική παλέτα.
Καθώς οι The Cult επιστρέφουν τώρα στις ζωντανές εμφάνισης και τη διανομή του “Under The Midnight Sun”, ο Astbury ελπίζει ότι ο δίσκος να συνδέεται με κάτι βαθιά μέσα στο υποσυνείδητο των ακροατών τους – κάτι που βρήκε μέσα του όταν του δόθηκε η στιγμή να το ψάξει. «Στον πυρήνα όλων, η μουσική περιέχει τη συχνότητα δόνησης του τρόπου με τον οποίο κάποτε επικοινωνούσαμε πριν καν προλάβουμε να μιλήσουμε», λέει ο Astbury. «Τραγούδια πουλιών, φωνές ζώων, θεωρία χορδών, κβαντική φυσική, ψυχεδέλια. Ο δίσκος τελικά αφορά την εύρεση και την ένωση της ομορφιάς σε αυτές τις παράξενες φυσικές στιγμές».
Danny Abas
